سعیر

[سَ] (ع ص، اِ) آتش افروخته و سوزان (منتهی الارب) (اقرب الموارد) آتش فروزان (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ص 58 ) آتش افروخته ج، سُعر (مهذب الاسماء) (دهار ||) جهنم دوزخ : من ز عکس زمهریرم زمهریر یا ز عکس آن سعیرم چون سعیر(مثنوی) او همی جوشید از تف سعیر عقل می گفتش الم یأتک نذیر(مثنوی) پس روان گردد بزندان سعیر که نباشد خار را زآتش گزیر(مثنوی ||) طبقهء چهارم از هفت طبقات دوزخ (غیاث) آنندراج) : این دبیری رساندت به نعیم این دبیری رهاندت ز سعیر ناصرخسرو (دیوان چ تهران ص 171 ) این گور تو چنانکه رسول خدای گفت یا روضهء بهشت است یا سبعه ابواب لکل باب منهم جزء مقسوم نام اول جحیم نام دوم جهنم نام سیم سقر نام چهارم « جهنم » کندهء سعیر ناصرخسرو لها سعیر (قصص الانبیاء ص 7) کز دوستی مسیح نصاراست در سعیر وز دشمنی مسیح یهوداست در سقر خاقانی || زبانهء آتش (منتهی الارب) (آنندراج) (غیاث).