سعدی
[سَ] (اِخ) مشرف الدین مصلح بن عبدالله سعدی شیرازی، نویسنده و گویندهء آرامگاه سعدی بزرگ قرن هفتم وی در شیراز به کسب علم پرداخت و سپس به بغداد رفت و در مدرسهء نظامیه به تعلم مشغول گشت سعدی سفرهای بسیار کرد و در زمان سلطان 668 ه ق) به شیراز بازگشت و به تصنیف سعدی نامه یا بوستان (سال 655 ) و گلستان (سال - اتابک ابوبکربن سعدبن زنگی ( 623 656 ) پرداخت علاوه بر اینها قصاید و غزلیات و قطعات و ترجیع بند و رباعیات و مقالات و قصاید عربی دارد که همه را در کلیات وی جمع کرده اند وفات وی بین سالهای 691 و 694 ه ق در شیراز اتفاق افتاد و آرامگاه جدید او در اردیبهشت ماه 1331 ه ش برپا شده است امتیاز بزرگ سعدی در غزل عاشقانه و مثنوی اخلاقی و نثر فنی بسبک مقامه نگاری است رجوع کنید به تاریخ 279 بحث در باب سعدی شاعر، هانری ماسه از سعدی تا جامی (ترجمهء تاریخ ادبیات ادوارد - ادبیات رضازادهء شفق صص 263 براون ج 3) (از حاشیهء برهان قاطع چ معین) و رجوع به لباب الالباب و سبک شناسی بهار ج 1 و 2 و 3 شود.