اتی
[اَتْیْ] (ع مص) آمدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). اتیان. || کردن کاری را: اتی الامر. || هلاک کردن: اتی علیه الدهر؛ هلاک کرد او را زمانه. || آرمیدن با زن: اتی المرأهَ. و به این معنی به طریق کنایه در کتب فقه مستعمل است. || اُتیَ فلان (مجهولاً)؛ دشمن او نزدیکش رسید و قریب است بهمین معنی که گویند: من هیهنا اُتیتَ؛ یعنی از اینجا آمد بر تو بلا. (منتهی الارب). || بودن: لایفلح الساحر حیث اتی (قرآن 20/69)؛ رستگار نمیشود ساحر هرجا که باشد. (منتهی الارب).
درگاه به پرداخت ملت برای ووکامرس
اتصال فروشگاه شما به شبکه به پرداخت ملت برای پرداخت آنلاین سریع و مطمئن با تمامی کارتهای عضو شتاب
مشاهده جزئیات محصول
