سخیف
[سَ] (ع ص) مرد کم عقل و سبک (آنندراج) (منتهی الارب) مرد تنک خرد (مهذب الاسماء) : اعیان درگاه را این حدیث سخیف نمود (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 413 ) سخیف عقل گمان برد کو همی گوید خدای ما به جهان در زن و پسر دارد ناصرخسرو که هر که رأی ضعیف و عقل سخیف دارد از درجتی عالی برتبتی خامل می گراید (کلیله و دمنه ||) ثوب سخیف؛ جامهء کم بافت (آنندراج) (منتهی الارب) جامهء تنک (مهذب الاسماء) جامهء اندک ریسمان و تنک بافته شده (غیاث) جامهء شل و شلاته مقابل صفیق (ریزبافت، قرص، محکم).