ستیز

هوبشمان » ( 2) (مناقشه، نزاع )« ستزه » 1) (نزاع کردن = ستیزیدن)، افغانی عاریتی و دخیل )« ستژیدن » [سِ] (اِمص) ستیزه ستیغ پازند که هوبشمان در آن تردید دارد) (حاشیهء برهان قاطع چ معین) جنگ و خصومت و سرکشی و لجاجت و خشم و کین و ) «722 عناد و تعصب و ناسازگاری (برهان) تعصب (صحاح الفرس) جنگ و خصومت و سرکشی و لجاجت (آنندراج) (غیاث) (جهانگیری) : همه پهلوانان براه گریز ستادند بر جان و دل پر ستیزفردوسی تو خون سر بیگناهان مریز نه خوب آید از نامداران ستیزفردوسی شوم پیش رستم بکین و ستیز اگر خیزد اندر جهان رستخیزفردوسی چو رستم ورا دید زآن گونه تیز بر آشفت زآن پس بخشم و ستیزفردوسی جهان خواستی یافتن خون مریز مکن با جهاندار یزدان ستیزفردوسی بباید جهاندار [ کیخسرو ] با تیغ تیز سری پر ز کینه دلی پر ستیزفردوسی مبین نرمی پشت شمشیر تیز گذارش نگر گاه خشم و ستیزاسدی سپاهش همه بد ستوه از ستیز برون رفته هر یک براه گریزاسدی مستیز که با او نه برآید بستیز نه تو نه چو تو هزار زنار آویزسوزنی بسوی من نظری کن که بی سبب با من جهان سفله بکین است و چرخ دون به ستیز ظهیر فاریابی الهی مرا فرو خواهی گذاشت و نخواهی آمرزید، مرا بستیز ایشان برآور (تذکره الاولیاء عطار) چون نداری ناخن درّنده تیز با ددان آن به که کم گیری ستیز سعدی (گلستان) ستیز فلک بیخ و بارش بکند سم اسب دشمن دیارش بکند سعدی (بوستان) شتربانی آمد بهول و ستیز زمام شتر بر سرم زد که خیز سعدی (بوستان ||) ظلم و تعدی (جهانگیری) : جهان خواستی یافتی خون مریز مکن بی گنه بر تن من ستیزفردوسی (|| نف مرخم) ستیزنده (برهان) : بود چون غنچه مهربان در پوست آشکارا ستیز و پنهان دوستنظامی (|| اِ) رشک و حسرت (ناظم الاطباء) : بروی از گل بموی از مشک نابی ستیز ماه و رشک آفتابی(ویس و رامین) دو ماهند اندر این چرخ و دو سروند اندر این بستان که رشک ماه چرخند و ستیز سرو بستانی مجیرالدین بیلقانی - پرستیز:به دژخیم فرمود تا تیغ تیز کشید و بیامد دلی پر ستیزفردوسی شب تیره لشکر همی راند تیز دو دیده پر از خون و دل پر ستیزفردوسی - هم ستیز:شد آوازه بر درگه شاه تیز که stezhidan (2) - steza - ( هاروت با زهره شد هم ستیزنظامی ( 1.