سپس

[سِ پَ] (ق) پس و پستر و بعد، چنانکه گویند: از این سپس؛ یعنی پس از این و بعد از این (برهان) بعد (نصاب الصبیان) پس (جهانگیری) پس و پستر و بعد (غیاث) (شرفنامه) : برادران منا زین سپس سیه مکنید بمدح خواجهء ختلان به جشنها خامه منجیک کنون گران شدم و سرد و نانورد شدم از آن سپس که بخیری همی بپوشم ورد کسایی بدانست کش بخت برگشت و روز نخواهد شدن زین سپس دلفروزفردوسی ز یزدان بجستی مرا زآن سپس ترا داد یزدان فریادرسفردوسی خواجه بر تو کرد خواری آن سلیم و سهل بود خوار آن خواری که بر تو زین سپس غوغا کند منوچهری زین سپس خادم تو باشم و مولایت چاکر و بنده و خاک دو کف پایت منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 166 ) سپسِ باقر و سجاد رَوَم در ره دین تو بقر رو سپسِ عامه که ایشان بقرند ناصرخسرو سپسِ دیو به بیراه چنین چند رَوی جز که بی راه ندانی نرود دیو رجیم ناصرخسرو (دیوان چ تقی زاده ص 300 ) تا به پیش و سپسِ زینِ براقش ماند اول و آخر هر ماه از آن گیرد خمسوزنی زین سپس ابروار پاشم جان کاین قدر فتح باب ماحضر استخاقانی زین سپس بر آسمان جوئیم اهل زآنکه بر روی زمین جستیم نیست خاقانی (دیوان چ دکتر سجادی ص 747 ) رونق سامانیان زآن سپس روی در نقصان نهاد (ترجمهء تاریخ یمینی) اگر زمانه ز عدل تو آگهی یابد از این سپس نکند رخت عمر ما یغما کمال الدین اسماعیل برو زین سپس گو سر خویش گیر گرانی مکن جای دیگر بمیر سعدی (بوستان).