ساوه
[وَ / وِ] (اِ) زر خالص را گویند که شکسته و ریزه ریزه شده باشد (برهان) ریزهء زر (شرفنامهء منیری) زر خالص که شکسته و ریزه ریزه بود و آن را ساو نیز گویند (جهانگیری) زر ساوه، زر خرد باشد چون گاورس و کوچکتر (صحاح الفرس) ریزهء زر (رشیدی) : فزون زآنکه بخشی بزایر تو زر نه ساوه نه رسته برآید ز کانفرالاوی نرگسی خوشبوی دارد زرّ ساوه در دهن لالهء خودروی دارد مشک سوده در کنار تاج المآثر (از جهانگیری) رجوع به ساو شود.