سامی
(ع ص) بلند (آنندراج) (منتهی الارب) صاحب سموّ : اگر رأی سامی از او درگذرد که برای خداوند بازنموده ام (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 342 ) جستن راه خدمت سامیش جز بوجه ثنا خطا باشدمسعودسعد گرچه دورم ز مجلس سامیت من از این بخت و دولت توسنمسعودسعد از قافلهء زایر آن درگه سامیش کعبه است که مأوای مناجات و دعا شد مسعودسعد || فحل سام؛ گشن سربرداشته ج، سوامی (ناظم الاطباء ||) برآینده جهت شکار ج، سماه یقول: رجل سام و قوم سماه؛ یعنی قومی که برای شکار برآمده باشد (ناظم الاطباء).