ساقی

(اِخ) نام او شاه حسین اصفهانی متخلص به ساقی از شاعران قرن دهم هجری است سام میرزا در تحفه سامی آرد: پدرش میوه فروش بود و در میدان شطاحی و معرکه گیری علم تفوق می افراشت اکثر کتب را مطالعه مینمود و در اقسام شعر طبعش به هجو راست تر بود از جمله هجوی که برای میرمهدی گفته معروف است در سایر اقسام شعر، وی بد نبود و اما در شعر او قافیهء غلط بسیار است و در سنهء احدی و اربعین و تسعمائه ( 941 ه ق) در حوالی دامغان بر سرچشمه علی درگذشت او راست: چون نیازم در مقام ناز میدارد ترا با من زار از ترحم باز میدارد ترا شام غم غیر از سگ کویش که با من یار بود هر که را دیدم ز یاران بر سر ( آزار بود گر آفتاب چو ماه رخت علم نشود تو آفتاب منی سایهء تو کم نشود (از تحفهء سامی ص 121.