زهیر
[زُ هَ] (اِخ) ابن نعیم البانی، مکنی به ابوعبدالرحمن وی تابعی و سیستانی الاصل بود و در علم و بزرگی بدان جایگاه بود که هیچکس اندر عالم فضل او را منکر نیارست شد (یادداشت مرحوم دهخدا) (از تاریخ سیستان ص 19 ) رجوع به صفه الصفوه ج 4 ص 4 شود.