زهیر
[زُ هَ] (اِخ) ابن مسیب الضبی یکی از سران سپاه در عصر عباسی بود و با مأمون در جنگ با امین همراهی داشت تا آنکه مأمون ظفر بین خانقین و خوزستان) را بدو سپرد هنگامی که در بغداد به مخالفت حسن بن سهل فتنه ) « جوخی » یافت و حسن بن سهل، عمل ای برخاست این فتنه به اطراف هم سرایت کرد و زهیر در آن کشته شد ( 210 ه ق) (از اعلام زرکلی): باز مأمون سیستان زهیربن المسیب را داد و زهیر اینجا خلیفتی فرستاد نام وی اسحاق بن سمن و زهیر خود بنفس خود اندر شوال سنهء 193 ه ق اینجا آمد و با مردمان نیکویی کرد (تاریخ سیستان چ بهار ص 170 ) رجوع به الوزراء و الکتاب ص 248 و البیان و التبیین ج 2 ص 171 و حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 253 شود.