زهیر
[زُ هَ] (اِخ) ابن محمد بن قمیر مروزی، مکنی به ابومحمد مردی زاهد بود و احمدبن منیع گوید پس از احمدبن حنبل کسی را به زهد زهیر ندیدم او از حسین بن محمد مروزی و حسن بن موسی الاشیب و یعلی بن عبید و قعنبی و عبدالرزاق روایت کرده و در آخر عمر به طرسوس رفت و در آنجا بسال 258 یا 257 ه ق درگذشت (از یادداشت بخط مرحوم دهخدا) یاقوت او را زهیربن شود « زهریه » از عرب خراسان، اهل ابیورد است رجوع به معجم البلدان ذیل « ازد » محمد الابیوردی می نامد و افزاید او مردی از.