زور

[زَ / زُو] (اِ) در اوستا عبارت است از نیاز مایع، مثل آب و شیر و غیره که در هنگام رسومات مذهبی بکار برده شود و بخصوص آب آمیخته به شیر که در وقت یشنه کردن استعمال گردد بمنزلهء آب مقدس عیسویان( 1)می باشد (یشتها ج 1 ص 53 ) این آب در 2) که امروز زور گویند (یشتها ج 1 ص 417 ) در اوستائی: زائوثْرَه در آیین زردشتی آبی است که )« زاوثر » اوستا موسوم است به بدست یکی از موبدان پاک و مقدس شده خوردنی مایع و آبکی مقابل میزد (فرهنگ فارسی معین) رجوع به یشتها ص 419 و Eau benite (2) - zaothra - ( 469 و یسنا ص 29 و 125 شود ( 1.