زوبع
[زَ بَ] (ع ص) مرد کوتاه بالا (منتهی الارب) (آنندراج) قصیر و حقیر (اقرب الموارد) هذا ما فی الصحاح و قال فی القاموس: القصیر الحقیر بالراء مهمله لا غیر و تصحف علی الجوهری فی اللغه (منتهی الارب) رجوع به روبع و منتهی الارب شود ؛« الروبع ».