زنیم

[زَ] (ع ص) مردی به قومی چسبیده که نه از ایشان بود (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد ||) پسرخوانده (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء ||) ناکس و فرومایه و بدخوی که در ناکسی معروف باشد (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از غیاث) : هم خدا داشت مر او را ز بد خلق نگاه گرچه بسیار جفا دید ز هر گونه زنیم ابوحنیفه (از تاریخ بیهقی چ ادیب ص 390 ||) خصم جواب از طرف قوم (منتهی الارب) (آنندراج) خصم جواب دهنده از طرف قوم (68/ (ناظم الاطباء ||) حرام زاده (ترجمان القرآن) (دهار) : عتل بعد ذلک زنیم (قرآن 13.