زکیه
[زَ کی یَ] (ع ص) تأنیث زَکیّ (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : فانطلقا حتی اذا لقیا غلاما فقتله قال اقتلت نفساً زکیه بغیر نفس 18 ||) ارض زکیه؛ زمین برومند (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) زمین برومند و پاک (از اقرب الموارد) رجوع به / (قرآن 74 زکی شود.