زفاف

[زِ] (ع مص) عروس به خانهء شوهر فرستادن (تاج المصادر بیهقی) (دهار) فرستادن عروس به خانهء شوهر و عروس و داماد را همبستر کردن (غیاث اللغات) (آنندراج) زف (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) عروس را بخانهء شوهر فرستادن (فرهنگ فارسی معین) : زآن بیش کاین عروس برهنه شود علم کوس از پی زفاف شد آنک نوا گرش خاقانی دو شه را در زفاف خسروانه فراوان شرطها شد در میانهنظامی به اوزکند مقیم شد از مهم زفاف بپرداخت و مقصود بحصول پیوست (ترجمهء تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 277 ) زفاف آن کریمه تمام شد (ترجمهء تاریخ یمینی ایضاً ص 295 (||) اِ) شب عروسی و بیوکانی (ناظم الاطباء (||) مص) درخشیدن برق (فرهنگ فارسی معین) رجوع به زف شود.