زرق

[زَ] (ع مص) نیزه انداختن (تاج المصادر بیهقی) مزراق زدن او را (منتهی الارب) (آنندراج) به مزراق زدن صیاد پرنده را (از اقرب الموارد): زرقه بالمزراق زرقاً (از باب نصر)؛ به نیزهء کوتاه زد او را زرق فلاناً بالرمح؛ نیزه زد فلان را (ناظم الاطباء) رجوع به دزی ج 1 ص 587 شود || رحل را سپس افکندن شتر (منتهی الارب) (آنندراج) زرقت الناقه الرحل؛ سپس افکندن ماده شتر رحل را (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء ||) ریدن مرغ (تاج المصادر بیهقی) سرگین افکندن مرغ (زوزنی) (منتهی الارب) (آنندراج) (از غیاث اللغات) زرق الطائر (از باب نصر و ضرب)؛ پیخال انداختن مرغ (ناظم الاطباء ||) زرقت عینه نحوی؛ برگردیدن چشم او بجانب من و ظاهر شدن سپیدی آن (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).