زبیر

[زُ بَ] (اِخ) ابن محمد بن احمد، مکنی به ابومحمد از مشایخ حدیث و مردی صالح و معمر بود وی از مردم شهرستان جَیّ( 1) بود و او را جرقوهی نیز گویند منسوب به جرقوه که گمان دارم از قراء اصفهان باشد ابوالقاسم دمشقی کنیت او را ابوعبدالله یاد کرده است وی از ابوالمحاسن عبدالواحد رویانی و غانم بن محمد برجی و ابوعلی حداد و احمدبن فضل خَوّاص حدیث شنیده و ابوسعد و ابوالقاسم از او استماع حدیث کرده اند (از معجم البلدان: جرقوه) ( 1) - جَیّ؛ مدینهء ناحیت اصفهان بوده است که پارسیان خود آنرا شهرستان خوانند و اکنون ویران شده است (از معجم البلدان: جی).