زبیر

748 ه ق) از دانشمندان و اهل حدیث قرن 7 و 8 - [زُ بَ] (اِخ) ابن علی بن سید الکل( 1)اسوانی( 2)، مکنی به ابوعبدالله ( 660 ابن درید را نزد حرانی خواند و شفاء را از ابن تامتیت شنید از رشیدبن ابی بکر محمد بن عبدالحق « المطر » هجری است قسمتی از و برادرش ابوالحسن بن عبدالحق بن مکی بن رصاص نیز حدیث فراگرفت و نقل کرد ابن رافع در معجم خود او را یاد کند و بود « تعلیم حدیث » بطریق اجازه از او حدیث آرد و گوید، زبیر مردی نیک و شایسته و در جامع عمر و به مصر، صدرنشین مجلس سپس از مصر به مدینه مهاجرت کرد، در آنجا نیز به نقل حدیث پرداخت من خود از محمد بن علی سحولی حدیث وی شنیده ام زبیر را دو برادر بود بنام حسن و حسین، هر دو اهل خیر صلاح و حسین خود از فقهاء بنام و ذوفنون مصر بشمار میرفت (از الدرر الکامنه: زبیر، حسین) ( 1) - در الطالع السعید ص 117 و نیز در دو موضع دیگر: سید الاهل (از حاشیهء همان کتاب همان صفحه) 2) - در برخی نسخ: استرانی (از حاشیهء درر: حسین) ).