زبیر
[زُ بَ] (اِخ) ابن عبدالمطلب بن هاشم بزرگترین اعمام پیغمبر (ص) بود و در دوران کودکی او وفات یافت از شاعران قریش بشمار می رفت و شعر اندک سرود، بیت ذیل منسوب بدوست: اذا کنت فی حاجه مرسلا فأرسل حکیماً و لاتوصه(از اعلام زرکلی) در حبیب السیر آمده: اولاد ذکور و اناث عبدالمطلب از خواتین متعدده متولد شده اند از آن جمله عبدالله و ابوطالب و زبیر و ( عبدالکعبه از یک مادر بوده اند و او فاطمه دختر عمروبن عابدبن عمران بن مخزوم است (از حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 289 رجوع بدان کتاب ص 288 و طبری چ دخویه قسمت 1 ص 1283 ، العقد الفرید ج 5 ص 7، جمحی ص 195 و 205 ، الروض الانف ج 1 ص 78 ، سمط اللَالی( 1) ص 743 ، صبح الاعشی ج 1 ص 358 ، عیون الاخبار ج 1 ص 38 و 292 شود ( 1) - در نقل از جمحی و مؤلف روض الانف و سمط اللَالی بر حاشیهء اعلام زرکلی چ 2 ج 3 ص 74 اعتماد شده.