زبیر
[زَ] (اِخ) کوهی که حق سبحانه تعالی بر آن با موسی (ع) بسخن درآمده (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) (متن اللغه) به ممکن است سخن مفسران با آنچه در کتب لغت آمده است منافات » : است شیخ ما گوید « طور » اتفاق مفسران، نام کوه مناجات گویا زبیر که در حدیث نیز آمده نام جائی مخصوص از کوه طور یعنی همان جاست که محل تجلی قرار گرفت و « نداشته باشد فروریخت و نابود گردید ولی طور نام تمام ان کوه بزرگست که تاکنون نیز باقی است بنابراین بدون تردید منافاتی میان نوشتهء لغویان و مفسران وجود ندارد (از تاج العروس) کوهی که بر آن خدای عزوجل تکلم کرد (دهار).