ابوهاشم

[اَ شِ] (اِخ) صوفی. اصل وی از کوفه است و شیخ تصوف بود بشام و در رمله میزیست و با سفیان ثوری معاصر بود و سفیان گفت لولا ابوهاشم الصوفی ما عرفت دقیق الریاء و اول کس که او را صوفی خواندند وی بود و پیش از او کسی را به این نام نخوانده اند و هم اول خانقاه که صوفیان را بنا کردند آن است که برملهء شام کردند و او گوید: لقلع الجبال بالابر ایسر من اخراج الکبر من القلوب و هم او گوید: اخذ المرء نفسه بحسن الادب تأدیب اهله. وقتی شریک قاضی را دید که از خانهء یحیی بن خالد بیرون می آمد بگریست و گفت اعوذ بالله من علم لاینفع. وفات وی ببصره به سال 161 ه . ق. بود. رجوع به نفحات جامی چ هند ص22 و نامهء دانشوران ج2 ص729 شود. و بعضی وفات ابوهاشم را سال 150 ه . ق. گفته اند.