زایل

[یِ] (ع ص) زائل رونده و دگرگون شونده (اقرب الموارد) الا کل شی ء ماخلاالله باطل و کل نعیم لامحاله زائللبید حال ز بی فعل اگر بفعل بگردد آن ازلی حال بود محدث و زایل ناصرخسرو چه بزرگ غبنی و عظیم عیبی باشد باقی را بفانی و دایم را بزایل فروختن (کلیله و دمنه ||) دورشونده از جای متنحی (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) دورشونده و فارسیان از این معنی تجرید نموده با لفظ شدن و کردن استعمال نمایند (آنندراج ||) زایل الظل؛ قائم الظهیره وزال زائلُ الظل؛ یعنی قام قائم الظهیره (اقرب الموارد) زال زائل الظل؛ ایستاد نصف النهار (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) زال زائل الظل؛ یعنی ایستاد ایستادهء پیشین و دور و جدا شد سایه (ترجمهء قاموس ||) لیل زائل النجوم؛ یعنی شب دراز (اقرب الموارد) (المنجد ||) شب بی ستاره (ناظم الاطباء) و رجوع به زایل شدن، زایل گشتن، زایل گردانیدن، زایل نمودن و زایل کردن شود || آنکه دور کند کسی را از جائی ازاله، و شاید بدین معنی از زیل (اجوف یائی) باشد (اقرب الموارد) رجوع به ازاله و تنحیه شود.