ریم

[رَ] (ع اِ) فزونی و فضل گویند: لهذا علی ذاک ریم (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) فزونی و فضل (آنندراج) زیاده (دهار ||) سربار میان دو تنگ بار سرباری علاوه || کوه خرد (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد ||) قبر و گور (ناظم الاطباء) گور یا وسط گور (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) گور (دهار) (مهذب الاسماء ||) دوری (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج ||) آهوی سپید یا آهوبره ج، آرام (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) آهوی سپید خالص (دهار) (از اقرب الموارد ||) به لغت عربی نباتی است سپید و سیاه، سیاه آن گلش زرد و میوهء آن مانند لوبیا و دانهء او مثل دانهء عدس و قسم سپید او را ثمر و شاخ و گل مانند قسم سیاه ولی رنگ شاخهای آن سپید است (از تحفهء حکیم مؤمن ||) آخر روز تا درآمد تاریکی (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء ||) یک ساعت دراز، گویند: قد بقی ریم من النهار (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از مهذب الاسماء ||) کجی بار شتر (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج ||) بهره و یا استخوان که پس از قسمت جزور باقی ماند و آن را به جزار دهند (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) استخوان مانده (دهار ||) پایهء نردبان (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد ||) زمین فراخ بی کشت (از اقرب الموارد).