ریع
[رَ / ری] (ع ص، اِ) زمین بلند (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) جای بلند (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 54 ) بالاواره بالا (مهذب الاسماء ||) هر راه گشادهء میان دو کوه یا هر راه که باشد یا راه گشاده در کوه || کوه بلند || آب راههء وادی از جای بلند ج، ریاع (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).