رویه

[رَ وی یَ / یِ] (ع اِ) فکر و تأمل در کارها (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات) اندیشه فکر (از نشریهء دانشکدهء ادبیات تبریز سال اول شمارهء 5) فکر (آنندراج) فکر در کار (دهار) نگرش فکر اندیشه خرد عقل شأن امر صلاح تفکر نظر بتأنی - بلارویه؛ ناسگالیده، نیندیشیده (یادداشت مؤلف ||) طریقه و دستور (ناظم الاطباء) به معنی طریقه و دستور مجاز است به اطلاق سبب بر « یه » که امر است از رفتن و کلمهء « رو » مسبب و در تشریح الحروف نوشته که رویه به معنی طریقه و دستور فارسی است مرکب از وضع و رویهء آرام زندگی » : روش به سیاق عربی ،« رو » که در آخر امر معنی حاصل مصدر دهد، اول اصح است (غیاث اللغات) از « یک نواخت آنها و کارهای جدی و معمولی از یک طرف و اضطراب و شور و هیجان از طرف دیگر در نظر او می آمد توضیح: استعمال این کلمه به این معنی نادرست است (فرهنگ فارسی معین) اینکه برخی از مردم آن را به معنی روش استعمال می کنند غلط است که بدین معنی نه فارسی است و نه عربی (یادداشت مؤلف) اغلب به معانی طرز و اسلوب استعمال می کنند در اصل به معنی فکر و اندیشه است و بجای آن کلمهء روش و امثال آن را باید بکار برد (نشریهء دانشکدهء ادبیات تبریز سال اول شمارهء 5 ||) حاجب (غیاث اللغات).