روزافزون

[اَ / زَفْ] (نف مرکب) چیزی که هر روز بیفزاید و ترقی کند (آنندراج) (از فرهنگ نظام) مترقی (یادداشت مؤلف) : خرد و مردمیش روزافزون فضل و آزادگیش مادرزادفرخی چه روزافزون و عالی دولت است این دولت سلطان که روزافزون بدو گشته ست ملک و ملت و ایمان فرخی آخر ای آفتاب روزافزون کی دمد صبح این شب دیجور؟مسعودسعد با محلی چو مهر روزافزون با سپاهی چو ابر صاعقه بارمسعودسعد نادره ای گردد و از این هم زیادت شود که جوان است و روزافزون (چهار مقاله) باد عمرش چو جاه روزافزون عمر اعداش عمر روزسپوزانوری چون بود دولت تو روزافزون چه زیان از حسود کارافزایانوری دل کشته ام در پای تو شب زنده دارم لاجرم خوابم همه شب کاسته زین درد روزافزون نگر خاقانی آخر چه خون کرد این دلم کامد بناخن خون او هم ناخنی کمتر نگشت اندوه روزافزون او خاقانی دختر شاه مغرب آزریون آفتابی چوماه روزافزوننظامی رونقت را روزافزون میکنم نام تو بر زر و بر نقره زنممولوی ماه منظور آن بت زیبای من سرو روزافزون مهرافزای منسعدی نشان بخت بلند است و طالع میمون علی الصباح نظر بر جمال روزافزون سعدی ای مه صاحبقران از بنده حافظ یاد کن تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم حافظ من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم که عشق از پردهء عصمت برون آرد زلیخا را حافظ حسن روزافزون نگر کان شاهد زرین نقاب دی هلالی بود و دیشب ماه و امروز آفتاب بابافغانی (از آنندراج ||) در اشعار شاعران صفت پادشاه نیز آمده که گویا بمعنی مترقی و روز بروز پیشرفت کننده است : بجمله گفتند ای شهریار روزافزون خدایگان بلنداختر بلندمکانفرخی بنام ایزد شاهنشهی است روزافزون امید خلق همیدون بدو گرفته قرارفرخی شاه روزافزون خوانند ترا باز امسال زآنکه هرروز فزونی چو شکوفه ببهار فرخی زهی مظفر پیروزبخت روزافزون زهی موحد پاکیزه دین و یزدان دانفرخی ایا مظفر پیروزبخت روزافزون بگیر گیتی و در وی بساط دین گستر مسعودسعد (|| اِ مرکب) خوشبختی || تهنیت دوستانه درود و تهنیت (ناظم الاطباء) دعا (فرهنگ شعوری ||) صدقه (ناظم الاطباء) (فرهنگ شعوری) خیر (فرهنگ شعوری).