رملی
[رَ] (اِخ) محمد بن احمدبن حمزه، ملقب به شمس الدین بن شهاب الدین الرملی المصری، معروف به شافعی صغیر به قول بعضی از علماء استاد استادان و یکی از اکابر احیاءکنندگان سنت بود وی به سال 919 ه ق متولد شد و فقه و تفسیر و نحو و صرف و معانی و بیان و تاریخ را از پدر خویش آموخت و از تلمذ دیگران بی نیاز گشت و پس از وفات پدر به تدریس پرداخت و منصب افتاء شافعی را بعهده گرفت و بسال 1004 ه ق درگذشت از آثار اوست: 1- غایه البیان فی شرح زبدابن رسلان در فقه شافعی -2 نهایه المحتاج الی شرح المنهاج در فقه شافعی 3- فتاوی العلامه شمس الدین الرملی در فقه شافعی (از معجم المطبوعات).