رکود

[رُ] (ع مص) راست ایستادن ترازو (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از دهار) (از اقرب الموارد) ایستادن ترازو (تاج المصادربیهقی) (از المصادرزوزنی ||) آرمیدن و برجای بودن (منتهی الارب) (آنندراج) ایستادن آسودن (فرهنگ فارسی معین) آرمیدن قوم از آمد و شد در شب (ناظم الاطباء) آرام شدن آرام گرفتن برجای بودن (فرهنگ فارسی معین ||) ایستادن آب و باد و کشتی (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (دهار) (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص 52 ) (از تاج المصادر بیهقی) (المصادر زوزنی) (از اقرب الموارد ||) ایستادن آفتاب به نصف النهار (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از دهار) (از اقرب الموارد) ایستادن آفتاب وقت زوال (تاج المصادر بیهقی) (از المصادر زوزنی ||) رکودالصلوه؛ سکون است میان دو حرکت آن مانند طمأنینهء بعد از رکوع و جلسهء میان دو سجده (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء ||) ثابت و برقرار ماندن چیزی (ناظم الاطباء ||) ثابت و برقرار ماندن چرخ آب (از اقرب الموارد ||) نشستن جوش شراب (یادداشت مؤلف) آرام شدن غلیان عصیرانگور (از اقرب الموارد ||) رکود ریح؛ ذهاب دولت (یادداشت مؤلف) رکد ریح القوم، رکوداً؛ دولت آنان از میان رفت و کارشان به تراجع افتاد (از اقرب الموارد (||) اِمص) سکون ثبات سکونت (یادداشت مؤلف ||) کسادی؛ رکود بازار، بی رونقی آن راکد بودن آن داد و ستد نشدن در آن (یادداشت مؤلف ||) کاهلی (فرهنگ فارسی معین).