رکعت

[رَ عَ] (ع اِ) (اصطلاح فقهی) هر قیامی از نماز که رکوعی در آن داخل باشد (ناظم الاطباء) جزو صلوه که ربع صلوه است یا ثلث یا نصف آن بشرطی که رکوع در آن داخل باشد (غیاث اللغات) (آنندراج) هر یک از دو جزء نماز صبح و سه جزء نماز مغرب و چهار جزء نمازهای ظهر و عصر و عشاء که دارای دو قیام و دو سجده و یک رکوع است در نماز مجموعهء مرکب از قیام و رکوع و سجود ج، رَکَعات (یادداشت مؤلف) : برخاستم نیمشب غسل کردم و در نماز ایستادم تا رکعتی پنجاه کرده آمد (تاریخ بیهقی ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 153 ) « خواجه احمد حسن » چ ادیب ص 199 ) دو رکعت نماز بکرد و پس برون از صدر بنشست تاریخ بیهقی چ ادیب ص 187 ) امیر بوسه بر ) « عبدالله زبیر » سورهء ن و القلم و سورهء هل اتی علی الانسان در دو رکعت بخواند آن داد و دو رکعت نماز بکرد (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 378 ) به احسانی آسوده کردن دلی به از الف رکعت به هر منزلی سعدی (بوستان) به هر خطوه کردی دو رکعت نماز سعدی (بوستان) جهاندیده بعد از دو رکعت نماز به داور برآورد دست نیازسعدی (بوستان) تو کی به دولت ایشان رسی که نتوانی جز این دو رکعت و آن هم بصد پریشانی سعدی (گلستان).