رقیه
[رُقْ / رَقْ یَ] (ع مص) مصدر به معنی رَقْی (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) افسون کردن (دهار) دردمیدن افسون خود بر کسی (از آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ترجمان جرجانی چ دبیرسیاقی ص 53 ) (تاج المصادر بیهقی) رجوع به رقی شود.