رق

[رَق ق] (ع اِ)( 1) آن پوستی که بر وی خط نویسند (ترجمان جرجانی چ دبیرسیاقی ص 52 ) (از اقرب الموارد) پوست تنک از آهو و جز آن که بر وی نویسند و منه قوله: فی رق منشور (منتهی الارب) پوست آهو که بر وی نویسند (غیاث اللغات) کاغذ و پوست نازکی که بر آن نویسند (لغت محلی شوشتر نسخهء خطی کتابخانهء مؤلف) پوست که بر آن نویسند (از مهذب الاسماء) (دهار) کاغذ (دهار) پوست تنک کرده که بر وی نویسند کاغذ از پوست کاغذ از پوست آهو (یادداشت مؤلف) : و ربما سمی [یعنی اشق]لزاق الذهب لَأَنّ الکاغذ و الرق والکراریس یذهب به (مقالهء ثانیه از کتاب ثانی قانون ابوعلی سینا ص 159 ) و الروم تکتب فی الحریر الابیض و الرق و غیره و فی الطومار المصری و الفلجان (الفهرست ابن ندیم) کانت الفرس تکتب فی الجلود و الرق و تقول لانکتب فی شی ء لیس فی بلادنا (الوزراء و الکتاب ص 100 ) خوبی آهو ز خشن پوستی است رقش از آن نامزد دوستی استنظامی || پوست که بر طبل یا کوس و نظایر آن کشند : ز بس شورش رق رویینه طاس به گردون گردان درآمد هراسنظامی || صحیفهء روشن از هر چیزی (منتهی الارب) (از اقرب الموارد ||) سنگ پشت بزرگ ج، رقوق در مصباح سنگ پشت نر (از اقرب الموارد) سنگ پشت بزرگ (منتهی الارب) سلحفاه بحری است (از اختیارات بدیعی) سلحفاه بری است (تحفهء حکیم مؤمن) کشف بزرگ (دهار) ج، رقوق (مهذب الاسماء) کشف بزرگ جنسی از سنگ پشت که بزرگ است (یادداشت مؤلف) لاک پشت صحرایی (از برهان ||) نوعی از چهارپایان آبی که به تمساح ماند ج، رُقوق (منتهی الارب) Parchemin - ( (از اقرب الموارد (||) ص) ضد غلیظ (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ( 1.