رفیع

[رَ] (ع ص) شریف و بلند قدر و مرتبه (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) نافس (از المنجد) شریف سامی عالی بلندپایه بلندقدر (یادداشت مؤلف) بلند و برین و عالی و افراخته (ناظم الاطباء) بلند مرتفع (فرهنگ فارسی معین) مرتفع شامخ شاهق برشده برداشته ببالاشده (یادداشت مؤلف) شریف سامی عالی بلند : از باغهای خرم و بناهای جانفزا و کاخ های رفیع به چهار پنج گز زمین بسنده کرد (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 383 ) کس را زهره نباشد که بر رای رفیع خداوند اعتراض کند (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 372 ) ز تعظیم و جلال و منزل و قصر رفیع تو ملک دربان فلک چاکر قضا واله قدر حیران ناصرخسرو هر که نفسی شریف دارد خویشتن را از محل به منزلتی رفیع می رساند (کلیله و دمنه) هر که به محل رفیع رسید اگر چه چون گل کوته زندگانی بود عقلا آن را عمری دراز شمرند (کلیله ودمنه) مقام دولت و اقبال را مقیم تویی زهی رفیع مقام و خهی شریف مقیمسوزنی قلعه ای است در میان آبی بسیار در تندی کوهی رفیع و جایی منیع بنیاد نهاده (ترجمهء تاریخ یمینی ص 274 ) از گل آن روضهء باغ رفیع ربع زمین یافته رنگ ربیعنظامی منصب قضا پایگاهی منیع است و جایگاهی رفیع (گلستان) چه کم گردد ای صدر فرخنده پی ز قدر رفیعت به درگاه حی سعدی (بوستان) - رفیع الدرجات؛ دارای درجه هایی عالی و بلند (ناظم الاطباء) - رفیع الشان؛ از القاب شاهزادگان و امرای بزرگ (ناظم الاطباء) لقب شاهزادگان (آنندراج) (غیاث اللغات) : علی بن عبیدالله صادق رفیع الشأن امیر صادق الظنمنوچهری - رفیع القدر؛ رفیع المقدار بلنداندیشه و بلندمرتبه در قدرت (ناظم الاطباء) - رفیع المقدار؛ رفیع القدر بلنداندیشه بلندمرتبه در قدرت (ناظم الاطباء) - رفیع قدر؛ بلندپایه عالی مقام : در روزگار خلافت متقی رفیع قدر و عالی مرتبه شد (تاریخ قم ص 233 ) - رفیع مقدار؛ رفیع قدر بلندپایه والامقام :گلزار از آثار پادشاه رفیع مقدار بر صورتی - ( طراوت پذیرد (حبیب السیر جزو 4 از ج 3 ص 323 ) آثار خواقین رفیع مقدار تواند بود (حبیب السیر جزو 4 از ج 3 ص 322 بنیان رفیع الارکان؛ بنایی که ستونهای آن بسی بلند باشد (ناظم الاطباء) - مکان رفیع؛ جای بلند (ناظم الاطباء ||) - بلندآواز (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج ||) بلندکننده بردارنده (مهذب الاسماء (||) اِخ) نامی از نامهای خدای تعالی (یادداشت مؤلف).