رفعت

[رِ عَ] (اِخ) میرزا عباس یا محمد عباس بن میرزا احمدبن محمد بن علی بن ابراهیم همدانی شیروانی انصاری یمانی هندی مورخ و ادیب قرن 13 ه ق بود و رفعت تخلص می کرد از آثار اوست: 1 - آثار العجم 2 - تاریخ الائمه 3 - تاریخ افاغنه 4 - تاریخ البواهر یا [تاریخ نکو] یا [قلائد الجواهر] 5 - تاریخ بهوپال 6 - تاریخ دکن 7 - تاریخ سرندیب 8 - التاریخ النفیس [که محتمل است همان تاریخ البواهر باشد] 9 - تاریخ وقایع العثمانی مع الروس 10 - چارچمن در تاریخ دکن 11 - جواهرخانه (از ریحانه الادب ج 2 ص 88 ) صاحب صبح گلشن مرگ وی را به سال 1256 ه ق نوشته و اشعاری از وی نقل کرده است از آن جمله است: بهره ز ملک بقا تا که تصور گرفت دل ز مقام فنا بوی تنفر گرفت شد به سر اوج عرش هر که تواضع نمود رفت به قعر بلا هر 182 و فرهنگ سخنوران شود ، که تکبر گرفت (از صبح گلشن ص 181 ) رجوع به شمع انجمن ص 183.