رضی
[رَ] (اِخ) رضی لاهیجی آقا رضا فرزند جمال الدین احمد، از گویندگان قرن یازدهم هجری قمری و از مشاهیر لاهیجان بود مردی وارسته و مدبر بود و کسی را از خود نرنجانید و مدتی از شهر خود بیرون آمد و روزگار چنانکه رسم اوست با وی سر ناسازگاری داشت گاهی شعر می گفت از آن جمله است: ز فیض صبحدم دارم چو شمع از جان گدازیها دم گرمی که با خورشید دارد تیغ بازیها رعونت منفعل از جلوهء قد دل آرایت خجل در پیش شمشاد تو سرو از سرفرازیها ز چشم تر نشان دل طلب گر بینشی داری 119 ) رجوع به فرهنگ سخنوران شود - که نقش پای کس جز در ره نمناک ننشیند (از تذکرهء نصرآبادی صص 118.