رضوی
[رَ ضَ] (اِخ) میرزا محمدباقربن ابراهیم یا محمدابراهیم بن محمدباقربن محمدعلی حسینی رضوی قمی الاصل همدانی المسکن و الولاده از بزرگان اوایل قرن سیزدهم هجری بود و شعر نیکو می گفت و رساله ای در معاد جسمانی و شرح اصول کافی از تألیفات اوست وی در 18 صفر 1218 ه ق در همدان درگذشت و جنازه اش را در قم به خاک سپردند ظاهراً برادرزادهء سید صدر قمی ( شارح وافیه است (از ریحانه الادب ج 2.