رضایی
[رِ] (اِخ) یا رضایی کاشانی از شعرای قرن دهم هجری ایران بوده است و به عمل کتابت امرار معیشت می نموده و در سال 980 ه ق به امر عبداللهخان اوزبک در خراسان مقتول شده است از اشعار اوست: سینه ام شد چاک چاک از بس که امشب دل تپید وعدهء وصل تو کم از زخم شمشیری نبود (از ریحانه الادب ج 2) و رجوع به صبح گلشن و فرهنگ سخنوران و قاموس الاعلام ترکی و مجمع الخواص ص 130 و آتشکدهء آذر چ شهیدی ص 248 شود.