رضا
[رِ] (اِخ) یا رضای لاهیجانی، رضا شکر وطنش لاهیجان است شکرشکن و شیرین بیان بود او راست: بیابان بلا خاری ندارد که از دامان من تاری ندارد چو آیی در صف آلودگان پرهیز کمتر کن که اینجا منزلت هر کس به مقدار گنه دارد (از صبح گلشن ص 175 ) و رجوع به قاموس الاعلام ترکی و فرهنگ سخنوران شود.