رشادت
[رَ دَ] (از ع، اِمص) راستی (ناظم الاطباء) به راه راست بودن (غیاث اللغات) (از آنندراج ||) قدرت و شجاعت و استعمال قدرت (ناظم الاطباء) این صیغه را در لغت نیافتم و بر فرض وجود، معنیی که در تداول ما به آن می دهند یعنی دلیری و شجاعت و جسارت هیچ در این ماده نیست (یادداشت مؤلف) رشادت که به معنی شجاعت و دلیری استعمال می شود از مصادر ساختگی است، در کتب لغت رشاد بدون تاء است و آن هم به معنی رستگاری است نه دلیری (نشریهء دانشکدهء ادبیات تبریز سال 1 شمارهء 5 ||) سختی و درشتی آمیخته با رحم و شفقت (ناظم الاطباء).