رسمیت
[رَ می یَ] (از ع، ص جعلی)رسمی بودن (فرهنگ فارسی معین) قانونی بودن صورت قانونی داشتن: ساعت هشت صبح رئیس مجلس سنا رسمیت جلسه را اعلام کرد - به رسمیت شناختن؛ رسمی دانستن (فرهنگ فارسی معین) قانونی شناختن قانونی دانستن (یادداشت مؤلف): دولت ایران دولت جدید اسپانیا را به رسمیت شناخت (یادداشت مؤلف) - رسمیت پیدا کردن؛ رسمیت یافتن قابلیت اجرا یافتن (یادداشت مؤلف) برسمیت شناخته شدن (فرهنگ رازی).