رزاق

[رَزْ زا] (ع ص) پیداکنندهء روزی و دهندهء آن (منتهی الارب) رزق دهنده (آنندراج) روزی دهنده (از کشاف اصطلاحات الفنون) بسیار رزق دهنده (فرهنگ نظام) روزی بخش بسیار روزی بخش بسیار روزی رسان بسیار روزی ده (یادداشت مؤلف) : رزاق نه کآسمان ارزاق سردار سریردار آفاقنظامی (|| اِخ) اسمی است از اسمای حق سبحانه و تعالی (آنندراج) از صفات خداوند عالم جل شأنه، یعنی پیداکنندهء روزی و دهندهء آن (ناظم الاطباء) این اسم مخصوص خداست (از کشاف اصطلاحات الفنون) نامی از نامهای خدای تعالی (یادداشت مؤلف) این لفظ یکی از نامهای خداست و در غیر او استعمال نمیشود (فرهنگ نظام) خدای تعالی و به غیر او اطلاق نمیشود (از اقرب الموارد) : مرا ز چنگ نوایب به جود خود برهان که خلق را تویی امروز نایب رزاقخاقانی گرم نیست روزی به مهر کسان خدای است رزاق روزی رساننظامی دادار غیب دان و خداوند آسمان خلاق بنده پرور و رزاق رهنماسعدی - امثال: رزاق دیگری است، نظیر: الرزق علی الله دهن باز بی روزی نمی ماند اکبر ندهد خدای اکبر بدهد (امثال و حکم دهخدا ج 2 ص 866 ) و رجوع به امثال و حکم ج 1 ص 249 شود.