ردی

[رَدْیْ] (ع مص) رَدَیان جهجهان رفتن یا بنوعی از رفتار میان رفتن و دویدن (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) دویدن ستور (تاج المصادر بیهقی ||) جهجهان رفتن زاغ || یک پا برداشته با پای دیگر جهجهان رفتن بچه در وقت بازی: ردت الجاریه (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد ||) شکستن و ریزه ریزه کردن چیزی (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) شکستن چیزی را (از اقرب الموارد ||) رفتن || کوفتن کسی را (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد ||) کوفتن اسب زمین را با سُمش (از اقرب الموارد ||) سنگ انداختن کسی را: رَدی فلاناً بحجر (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) سنگ انداختن (تاج المصادر بیهقی ||) فروافتادن در چاه و جز آن (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) در چاهی افتادن (تاج المصادر بیهقی ||) بسیار شدن گوسپند یا مال کسی (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) افزون شدن (تاج المصادر بیهقی ||) فزون شدن مال کسی بر پنجاه: ردی زید علی الخمسین (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج ||) به بیباکی فرودآمدن از کوه بلندی (از اقرب الموارد).