رداء

[رِ] (ع اِ) چادر (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) (از کشاف اصطلاحات الفنون) دوش انداز (ملخص اللغات حسن خطیب) چادر زیرپوش (دهار) جامه ای که بر سر و قد گیرند (از کشاف اصطلاحات الفنون) لفاع (منتهی الارب) ج، اَرْدیه (یادداشت مؤلف) تثنیه: رداءان و رداوان مؤنث: رداه (منتهی الارب) : آن ولایات دیگر به بهجت ملک و رداء سلطنت او آراسته گشت (ترجمهء تاریخ یمینی ص 272 ) به رداء کفر مرتدی (متردی) شده و مرتد گشته (ترجمهء تاریخ یمینی ص 272 ) - خفیف الرداء؛ اندک عیال و کم قرض (از اقرب الموارد) کم عیال و کم وام (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) - غَمْرالرداء؛ بسیاراحسان و فراخ عطیه (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) سخی کثیرالاحسان (یادداشت مؤلف||) شمشیر (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) سیف گویند: قَنَّعَه رداءَه؛ یعنی شمشیر او (از اقرب الموارد ||) کمان (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) قوس (از اقرب الموارد ||) عقل (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج) خِرد (از اقرب الموارد ||) جهل (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد ||) هر چیز که زینت دهد و یا عیب ناک گرداند (از اضداد است) (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)( 1 ||) وام (ناظم الاطباء) (منتهی || آنچه زشت گرداند الارب) (از آنندراج) دین (از اقرب الموارد ||) حمیل (ناظم الاطباء) (از آنندراج) وشاح ج، اردیه (از اقرب الموارد ||) در اصطلاح صوفیه عبارت است از ظهور حق بر عبد که آن اظهار صفات حق است به حق از بنده (از کشاف اصطلاحات الفنون) در اصطلاح صوفیه عبارت است از ظهور به صفات حق و در اصطلاح مشایخ ظهور صفات حق است بر بنده (از تعریفات جرجانی) ( 1) - در اقرب الموارد بصورت دو معنی آمده است: آنچه آرایش دهد.