رخص
[رُ خَ] (ع اِ) جِ رُخْصه (ناظم الاطباء) : چون عالمی را بینی به رخص و تأویلات مشغول گردد بدان که از وی هیچ چیزی نیاید (کشف المحجوب هجویری ||) و نیز رخص طلب کردن سبکداشت فرمان حق بود و رجوع به رخصه شود || در اصطلاح شرع مقابل عزیمت (یادداشت مؤلف).