رب

[رَب ب] (ع مص) فراهم آوردن (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (آنندراج) (از متن اللغه) جمع کردن (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی ||) افزون کردن (اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (دهار) (مصادر اللغه زوزنی) (مجمل اللغه) (از متن اللغه) ربو (منتهی الارب ||) لازم گرفتن (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج) (از متن اللغه ||) آرام نمودن (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء ||) اقامت ورزیدن (منتهی الارب) (از متن اللغه||) مهتری کردن (از منتهی الارب) (از آنندراج) (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی) مهتری کردن بر قومی (تاج المصادر بیهقی) (مجمل اللغه ||) نیکو کردن کار را و تمام و کامل گردانیدن آن را: رب الامر و کذا رب ضیعته؛ ای اصلحها (از منتهی الارب) (از متن اللغه) تمام کردن (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی ||) خوشبو کردن روغن را: رب الدهن؛ خوشبو گردانید روغن را (از متن اللغه) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد ||) مالک چیزی گردیدن (آنندراج) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب): رب الشی ء و کذا رببت القوم؛ ای مسستهم و کنت فوقهم؛ قال ابونصر هو من الربوبیه (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه ||) نیکو کردن مشک را رُبّ (از منتهی الارب) (اقرب الموارد ||) قرار دادن در مشک رب را: ربّ الزقّ؛ قرار داد رُب را در مشک (از متن اللغه ||) پروردن کودک را تا بالغ گردد (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه) پروردن (دهار) (تاج المصادر بیهقی) (مصادر اللغه زوزنی) (مجمل اللغه) تربیت کردن || حفظ و نگهداری کردن، و فی الحدیث: لک نعمه تربها (از متن اللغه ||) بچه آوردن گوسپند (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه).