راوند

[وَ] (اِخ) شهری است نزدیک کاشان و اصفهان که حمزه گفته است اصل آن راهاوند بمعنی خیر مضاعف است (از معجم البلدان ج 4) نام قصبه ای است از بخش مرکزی شهرستان کاشان واقع در یازده هزارگزی شمال باختری کاشان؛ سر راه شوسهء کاشان بقم این قصبه در دامنهء کوه واقع شده و هوای آن معتدل و جمعیت آن در حدود 1910 تن است آب راوند از رودخانه نابر تأمین میشود ومحصول عمدهء آن غلات، میوه، خربزه و هندوانه است پیشهء مردم کشاورزی و دامپروری است و زنان ببافتن قالی اشتغال میورزند این قصبه دارای دبستان و چندین باب دکان و دو قهوه خانه سر راه شوسه میباشد مزرعهء اقبالیه جزء این قصبه است و آثار ابنیهء قدیم دارد (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3) نجم الدین ابوبکر راوندی صاحب کتاب راحه الصدور از مردم این قصبه است و همو گوید : غذاهای ناموافق و هواهای نالایق اثر کرده بود، هر روز وهن و فتور در تن رنجور ظاهر میشد تا به راوند که منشأ اصلی بود رسیدم و روی عزیزان که غرض کلی بود بدیدم (راحه الصدور ص 395 ) و در راوند که مسقط الرأس مؤلف این مجموعست، بزرگی یگانه و پیشوایی در این زمانه بود بهاءالدین ابوالعلاء که حسب و نسب و اموال موروث و مکتسب داشت (راحه الصدور ص 393 ) مؤلف تاریخ قم گوید: این دیه راوند اکبربن ضحاک بیوراسف بنا کرد و بدان نزول فرمود و گویند که بیب بن جودرز چون خواست که بحضرت ملک رود از جی اصفهان بیرون آمد و به راوند نزول کرد و به آبه نزول فرمود بنا و عمارت راوند و آبه بس بیکدیگر مانده است (تاریخ قم ص 78 ) ز ایزد رسدش بخت نه از تخت و نه از تاج تا می چکند نهر ز راوند و ز آموقاآنی و رجوع به المعرب جوالیقی ص 134 و 163 و قاموس الاعلام ترکی ج 3 شود.