ابومریم

[اَ مَ یَ] (اِخ) زربن حُبیش الاسدی. از زهاد تابعین است و از عمر، و علی و ابن عوف و ابن مسعود و ابی بن کعب و حذیفه و صفوان بن عسال روایت کند و عمری طویل یافته است. عاصم بن ابی الجود گفت: مردان این راه را دیدم که از شب مطیه می کردند و یکی از آنان زربن حبیش و دیگری ابووائل بود. سوید کلبی آرد که زر به عبدالملک مروان نامه ای کرد در پند و موعظت و در آخر آن نبشته بود: ای امیر مؤمنان تندرستی را نشان درازی عمر مدان و بیاد آر این گفتهء پیشینیان را:
اذا الرجال ولدت اولادها
و بلیت من کبر اجسادها
و جعلت اسقامها تعتادها
تلک زروع قددنا حصادها.
و چون خلیفه نامه بخواند بگریست، گریستنی بدرد تا پیرامن دامن وی باشک بیاغشت و گفت زر درست گوید لیکن اگر نرم تر از این نبشتی برفق نزدیکتر بودی. گویند وی بصدوبیست ودوسالگی درگذشت. و تا آن وقت همهء قوای وی بر جای بود.