راسخ

[سِ] (ع ص) استوار و پای برجای (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ثابت برقرار پایدار (ناظم الاطباء) استوار ج، راسخون (دهار) استوار و برجا (غیاث اللغات) بیخ آور: جبل راسخ؛ کوه بیخ آور (یادداشت مؤلف) : راسخان در تاب انوار خدا نی بهم پیوسته نی از هم جدامولوی اعتقاد اوست راسختر ز کوه که ز فقرش هیچ می ناید شکوهمولوی سخت راسخ خیمه گاه و میخ او بوی خون می آیدم از بیخ اومولوی اختر گردون ظُلم را ناسخ است اختر حق در صفاتش راسخ استمولوی - الراسخون فی الحکمه؛ استواران در حکمت : ولو تفوه بالتجوز کان بنظر عرفانی او برهانی ادق لایعرفه الا الراسخون فی الحکمه (شرح منظومهء سبزواری چ مصطفوی 1367 تهران ص 21 ) - الراسخون فی العلم؛ دانایان در حقیقت علم یعنی استوار شوندگان در علم بمعرفت و در قول بعمل (دهار) اشاره است به آیهء: و ما یعلم تأویله الا الله، والراسخون فی العلم یقولون آمنّا به کل من عند ربنا 162 ) - راسخ شدن؛ استوار و محکم شدن : آن وحشت باستحکام / 7) و آیهء: لکن الراسخون فی العلم منهم (فرآن 6 / (قرآن 3 « الراسخون فی العلم » پیوست و آن کینه در اندرون منتصر راسخ شد (ترجمهء تاریخ یمینی ص 183 ) - راسخ علم؛ مأخوذ از آیت 3) است و مراد از راسخان علم اهل بیت نبوتند که علم ایشان علم رسول است و در تفسیر اهل بیت علیهم السلام مذکور / (قرآن 7 ( است انس مالک گفت: راسخ علم آن بود که داند و به آنچه داند کار بندد و متابع علم باشد (تفسیر ابوالفتوح رازی ج 2 ص 277 - راسخ فی العلم؛ متبحر و توانا در علم (المنجد) - راسخ قدم؛ ثابت قدم - عزم و ارادهء راسخ؛ تصمیم محکم و ثابت و استوار - عقیدهء راسخ؛ اعتقاد محکم و استوار - علمای راسخ؛ راسخون فی العلم : یکی از علمای راسخ را پرسیدند چه گویی درنان وقف (گلستان) - قدم راسخ؛ گام و اقدام و تصمیم محکم و استوار عزم استوار : بوالحسن سیمجور و پسرش ابوعلی پای بیفشردند و بقدمی راسخ و عزمی ثابت در رد آن حمله بکوشیدند (ترجمهء تاریخ یمینی چ 1272 ص 65 ) - کوه راسخ؛ کوه بیخ آور و پای برجای.