راستی
(اِخ) امیر راستی اصلش از سادات تبریز است ولی خود در خراسان نشو و نما یافته است او دارای طبعی شیوا و رسا و طبیعتی بلند و والا بوده است راستی در دوران تصدی تولیت نصریهء تبریز لیافت و پاکدامنی زایدالوصفی از خود نشان داد اشعار زیر او راست: دل مرا کشتهء آن غمزهء پر فن میداشت للّه الحمد چنان شد که دل من میخواست * شوق تو زتن برون نخواهد رفتن تا جان ز بدن برون نخواهد رفتن گفتی که برون کن از دلت مهر مرا این از دل من برون نخواهد رفتن (از دانشمندان آذربایجان) و رجوع به تحفهء سامی و فرهنگ سخنوران شود.